برای رسیدن به چیزی که می‌خواهیم باید هفت مرحله را از سر بگذرانیم:
۱- از اعماق وجودمان طالب و خواستار آن چیز باشیم.
یعنی با وجودی که الآن به آن چیز نرسیده‌ایم ، اما شوق و کشش و علاقه شدید و تمام ناشدنی برای وصال به آن چیز در تمام وجودمان موج بزند.
۲- واضح و شفاف و با جزئیات کامل و دقیقا بدانیم چه چیزی را می‌خواهیم.
گنگ و مبهم و گیج نباشیم که همینطوری یک چیزی را از روی هوس یا چشم و هم چشمی یا تقلید کورکورانه بخواهیم. باید آن چیز را حتی اگر به آن نرسیده‌ایم بتوانیم مقابل چشم دلمان ببینیم. مهم تر اینکه باید در اعماق وجودمان بابت خواستن این چیز دچار مشکل عذاب وجدان نباشیم و طلب کردن این چیز با ارزش های روحی و معنوی ما ناسازگار نباشد. باید ارزش‌هایی که به آنها معتقد هستیم هم این چیزی که برای رسیدن به آن لحظه شماری می‌کنیم را تائید کنند و این گرفتن تائید از تک تک ارزش‌های درونی‌مان مساله بسیار مهمی است.
۳- فقط به خواست باطنی خودمان اکتفا نکنیم و چیزی که طالبش هستیم را با زبان ساده تقاضا کنیم.
یعنی وقتی مطمئن شدیم و یقین پیدا کردیم که واقعا طالب آن هستیم، با همین زبانی که صحبت می‌کنیم با صدای بلند برای کائنات درخواست خودمان را دعا کنیم و به اطلاع کائنات برسانیم.
۴- باور کنیم و یقین داشته باشیم که بالاخره دیر یا زود حتما و مطمئنا به چیزی که می‌خواهیم می‌رسیم.
هم در سطح خودآگاه و هم در سطح ضمیر ناخودآگاه باید این باور و یقین رسیدن به مقصود و مقصد را باید جا بیاندازیم.
۵- برای رسیدن به چیزی که می‌خواهیم کاری انجام دهیم. حتی اگر اینکار یک تلاش کوچک چند دقیقه‌ای در طول روز باشد.
باید بتوانیم در تصور و خیال خودمان را ببینیم که به مطلوبمان رسیده‌ایم. به جزئیات نباشد نباید کاری داشته باشیم و به اینکه کائنات چگونه می‌خواهد مشکلات سرراه را بردارد و ما را به وصال برساند. بلکه برعکس باید سعی کنیم خودمان را در حال لذت بردن از چیزی که بالاخره روزی به آن خواهیم رسید ببینیم. شک نداشته باشیم که سرانجام یک روزی و در یک جایی و یک جورایی ما به خواسته آرمانی‌مان می‌رسیم وچیزی که تقاضا کرده‌ایم را دریافت می‌کنیم. خودمان را در حال داشتن آن چیز و لذت بردن از آن هر روز در تصوراتمان ببینیم و در این تصور زیبا خود را شناور سازیم.
۶- سپاسگذار باشیم.
همیشه باید از خدا و خالق هستی تشکر کنیم و مهم این است که این سپاس و تشکر زبانی نباشد و در اعماق قلب و دلمان هم این سپاسگذاری را باید حس کنیم. قدرتمندترین دعایی که می‌بایست هر روز دلمان را بلرزاند باید همین دو کلمه “خدایا متشکرم.” باشد. وقتی این کلمات را در دل خود می‌گردانید سعی کنید آنها را واقعا و با تمام وجود احساس کنید. جوری تشکر کنید که انگار قبلا دریافت کرده‌اید و غرق در شکر و سپاس از درگاه خالق کائنات هستید.
۷- امیدوار و منتظر و چشم به راه باشیم.
خودتان را طوری آماده کنید که همیشه در حالت یک نوع انتظار زیبا و یک جور چشم انتظاری توام با ذوق و شادی فراوان باشید. راهی پیدا کنید که این انتظار توام با شوق در زندگی شما هم نشان داده شود. و شما به طور دائم و مستمر لحظه‌ای هم از تصور وصال و رسیدن غافل نشوید. شاید کسی چیزی که می‌خواهید را به شما بدهد و شاید هم شما راهی برای رساندن خودتان به چیزی که طلب می‌کنید پیدا کنید. مهم این است که مطمئن باشید و منتظر باشید تا لحظه وصال اتفاق بیافتد.
« برای مشاهده تصویر با اندازه بزرگتر، روی آن کلیک کنید»
جدیدترین پادکست دکتر فرشید قنبرپور را بشنوید:
