القاء یک حالت, یک رفتار, یک کلام به خود یا کسی دیگر را تلقین گویند.به عبارتی دیگر تلقین یعنی اینکه که یک ویژگی رو به شخصی به کرار و زیاد بگوئیم تا باورش بشه .

کاشف تلقین, دانشمندی فرانسوی به نام امیل کوئه بوده است. امیل کوئه یک روز صبح, جمله ای سرزنش آمیز به پسرش گفت و دید تا پایان شب, هنوز آثار این جمله در پسرش دیده می‌شود. همین موضوع او را مشتاق پیگیری در این مورد کرد و به این نتیجه رسید که انسانها ۱۰ الی ۱۵ دقیقه در صبح پس از بیدار شدن و ۱۰ الی ۱۵ دقیقه در شب, قبل از خوابیدن, دارای حالتی از سستی و خواب آلودگی هیپنوتیزمی‌ می‌باشند که اگر در طول این مدت, اندیشه ای, تصویری و یا حرفی را چه در رویا چه در واقعیت ببینند یا بشنوند, به صورت ناخودآگاه, همان را برای خود در طول روز, شبیه سازی می‌کنند.

در حقیقت, هیپنوتیزم هم چیزی نیست جز مجموعه ای از تلقین ها به خود یا فرد دیگر.

اگر اندیشه ای برای مدت طولانی و پشت سر هم وارد ذهن شود, در ذهن می‌ماند و فرد آن را به صورت حقیقتی انکارناپذیر, تلقی می‌کند و دیگر حاضر نیست هیچ گونه مطلبی را برخلاف آن قبول کند. مثال بارز آن تفکراتی ست که از دوران کودکی در ذهن ما نقش بسته و زندگی ما را ساخته است. روانشناسان هم معتقدند هرگاه فردی تمام ذهنیت خود را بر روی اندیشه یا عقیده ای متمرکز کند و هر روز آن را تقویت نماید, این باور شخص, در جهان بیرون, جنبه واقعیت پیدا می‌کند.

ببین دوست خوب و همراه عزیز سایت ذهنم دات کام، همه انسانها دارای استعداد تلقین پذیری هستند. شاید بتوان گفت هیچ کس در جهان پیدا نمیشود که تلقین پذیر نباشد, ولی درجه تلقین پذیری در افراد متفاوت است.

تلقین این قدرت را دارد که زندگی ببخشد یا زندگی را بگیرد. اگر تفکر کسی را عوض کنیم, زندگیش را عوض کرده ایم و کلید تغییر تفکر, کلام (تلقین) است. کلام به مرور زمان و با تکرار, وارد ضمیر ناخودآگاه شده و قسمتی از باور فرد می‌شود.

تلقین هم جنبه مثبت دارد و هم جنبه منفی. گاهی اوقات دیگران با جملات و بیانات منفی خود, حالات منفی و ذهنیت بدی را در ما به وجود می‌آورند. پس باید هنگام مکالمه با دیگران کاملا آگاه باشیم.

بدبینی نیز نوعی تلقین منفی است که اکثر اوقات به واقعیت می‌پیوندد. فرد آنقدر درباره مسئله مورد نظرش بدبینی به خرج می‌دهد تا بالاخره اتفاق می‌افتد در صورتی که شاید از اول اینطور نبوده. از دیگر تلقین های منفی می‌توان به ترس های بی مورد که در وجودمان است و اعتماد به نفس پایین اشاره کرد.

تلقین منفی نافذتر از تلقین مثبت عمل می‌کند. پس باید مراقب کلامی‌که بر زبان می‌آوریم, کسانی که هم صحبت می‌شویم, جاهایی که میرویم و مطالبی که می‌خوانیم باشیم.

در مقابل تلقین منفی, تلقین مثبت را داریم. تلقین مثبت باعث رهایی فرد از ترس, تنش و اضطراب می‌شود. خلاقیت را بالا می‌برد, به زندگی و شغل و هدف و انگیزه می‌بخشد, اشتیاق را در زندگی بیشتر می‌کند, عادات عصبی ناراحت کننده را برطرف می‌نماید, باعث افزایش مهر و محبت به دیگران می‌شود و در نهایت امیدواری را بهبود می‌بخشد.

تلقین مثبت, شما را به موفقیت می‌رساند.

روانشناسان یکی از مهم ترین ارکان موفقیت را تلقین مثبت می‌دانند. برای تلقین مثبت باید نکاتی را در نظر داشت:

۱- تلقین باید به دفعات و کرات انجام شود.
۲- هر چه تلقین زیباتر باشد بیشتر تاثیر دارد. می‌توانید شعرهای مثبت و امیدبخش بخوانید, جملات زیبا در صحبتها به کار برید.
۳-تلقینی که توسط افراد مهم و افرادی که برایمان عزیز هستند بیان می‌شود اثرش بیشتر خواهد بود.
۴- اگر تلقین را باور کنیم, سریع تر اثر می‌گذارد.
۵- تاثیر تلقین در زمان آرامش بیشتر است. (هیپنوتیزم, مراقبه, ریلکسیشن)
۶- در پانزده دقیقه شبها قبل خواب و صبح ها بعد بیدار شدن, اثر تلقین سه برابر زمانهای دیگر است. پس صبح را با جملات زیبا و امید بخش شروع کنید و شبها به امید روز بهتر دیگر به خواب روید.
۷- برای اینکه جمله تلقینی بهتر و سریعتر اثر کند, می‌توانید آن جمله را حفظ کنید یا در جایی قرار دهید که چشمتان مدام به آن باشد
۸- از جملات مثبت برای تلقین استفاده کنید. مثلا به جای اینکه بگویید نمیترسم, بگویید من شجاع هستم.
۹- جملات را به زبان حال بگویید.
۱۰- در جملات تلقینی (تاکیدی), باید احساس وجود داشته باشد.

کلمه درست, عامل نیرومندی ست. اگر کلمات, کاملا بجا استفاده شوند,

به سرعت برق هم بر جسم و هم بر روح اثر می‌گذارند

(مارک توان)